Inmiddels is bij de meesten van u al bekend dat op 24 maart mijn vader is overleden in de leeftijd van 68 jaar.
Dat is alweer 2 weken geleden, maar het is nog net zo onwerkelijk als de eerste dag.
Ik zou u graag willen vertellen hoe mijn vader, 2 dagen voordat hij in coma gebracht moest worden, tot de Heere Jezus Christus mocht komen. Dit vertel ik alleen om de Heere Zijn eer te geven.
3 maanden geleden ben ik voor 6 weken in Nederland geweest i.v.m met mijn ziekte. Ondanks de Lock-down waren het bijzondere weken. Ik bracht die weken grotendeels bij mijn ouders door. Vooral in de laatste weken begon ik steeds meer van mijn ouders te houden. Meerdere keren per dag gaven wij elkaar een knuffel en een kus. De liefdesband tussen mijn ouders en mij was eerder nooit zo sterk geweest als in deze tijd. Er mochten mooie gesprekken zijn met mijn vader over geloof en bekering.
4 dagen voordat ik weer naar Oekraïne ging, kreeg mijn vader klachten die bij corona kunnen horen, maar het was nog niet bekend dat het echt corona was. Voor mijn vertrek naar Oekraïne ben ik negatief getest, dus besloot ik weer terug te gaan naar de Oekraïne. Daar aangekomen moest ik eerst nog 14 dagen in quarantaine.
Ik was nog maar enkele dagen in Oekraïne toen mijn vader wel steeds zieker werd, maar ook nu nog niet bekend wat de reden was daarvan.
Mijn vader begon mij op een avond berichten te sturen via de telefoon. Hij deed dit nooit, want hij hield helemaal niet van een smartphone.
Mijn vader schreef: “Vanmorgen hoorde ik over Abraham die zijn zoon ging offeren. Izak vroeg: waar is het lam? De Heere zal voor het lam zorgen mijn kind. Als we nou dat Lam is waarlijk mogen zien die aan het kruis hing voor onze zonden.’’ Zo beschreef mijn vader in het kort de preek, die hij had mogen luisteren.
Verder schreef hij:
‘’Maar een uur geleden heb ik het uit geroepen: “Ik ben een slecht mens, maar ik weet mijn Verlosser leeft die aan het kruis hing. Amen.’’
Daarna schreef hij: “Ik had het zo benauwd, ik schreeuwde het uit: Mijn Verlosser leeft. Daarna kreeg ik lucht.”
Wat een wonder! Wat mocht mijn vader in alle eenvoud bij de Heere Jezus Christus komen. Hij mocht tegenover de Heere zijn zonde belijden en geloven dat het zijn Verlosser is Die leeft. Alle eer aan de Heere!
Toen mijn vader dit alles stuurde, mocht ik gelijk geloven dat dit zijn bekering was tot Hem.
Hij mocht tot Hem komen, 2 dagen voordat hij in coma werd gebracht. Op dat moment hadden we nog geen enkel besef hoe ernstig ziek hij zou worden.
In de laatste 2 dagen voordat hij in coma werd gebracht, mochten wij nog meer getuigenis zien en horen van hem.
Dinsdag 9 maart werd hij met covid-19 opgenomen op de ic en in coma gebracht. Dagen van hoop en vrees wisselden elkaar af.
Maandag 22 maart belde mijn moeder dat ik z.s.m. een vliegticket moest boeken, omdat het steeds slechter ging met mijn vader. Eerst moest ik weer getest worden voor covid-19, zodoende kon ik pas 2 dagen later naar Nederland reizen met een tussenstop in Turkije. Op het tijdstip dat ik vanuit Turkije de lucht in ging, is mijn vader overleden.
De afgelopen 2 weken ging als een trein, die niet te stoppen is.
Zoveel bezoekjes, telefoontjes, gesprekken en dingen die geregeld moesten worden. En nu… nu is het iets rustiger, maar ook stiller…
Maar wij mogen zeker de kracht en de bijstand van de Heere ervaren.
Mijn vader was ook lid van onze Thuisfrontcommissie.
Hij was onze grote en enthousiaste ambassadeur van ‘’Stefanie in Oekraïne”. De meeste mensen kennen hem wel van de jaarlijkse oliebollenactie. Regelmatig stond hij bij de supermarkten boekenleggers uit te delen.
Elke 2 maanden bracht hij op de fiets de nieuwsbrief rond bij veel verschillende bedrijven. Wat deed mijn vader dit alles, altijd met veel plezier en enthousiasme!
Reactie plaatsen
Reacties