Stefanie in Oekraine

Het was ook dit jaar weer erg leuk om met elkaar te plukken.

Twee weken geleden hebben we 4 kampdagen gehad in het kindertehuis van Bat'ovo.Het waren mooie en bijzondere dagen. Het Evangelie hebben we aan de kinderen mogen vertellen. Zij hoorden over God, Die alles schiep, over de zondeval en over vergeving en verlossing aan het kruis.De kinderen zijn kort geleden vanuit een crisissituatie in het kindertehuis terecht gekomen. De thuissituatie was niet veilig of leefbaar voor hen. Wat doet het dan goed om op de derde kampdag te horen van kinderen dat zij 's avonds in een groepje met elkaar hebben gebeden. Ik heb de Heere om vergeving gevraagd, vertelde een jongen.

Zondagmiddag 1 september kreeg Yura onverwachts een telefoontje van de mannen, die al een week vastgehouden werden. Ze waren vrijgelaten en wij mochten hen op komen halen. Wat een dankbaarheid en opluchting! De mannen zijn in de week dat ze vastzaten van oefenterrrein naar oefenterrein gebracht, om de opleiding tot soldaat te volgen en daarna naar het front gestuurd te worden. Yura heeft 2 mannen opgehaald, zij zouden een aantal dagen bij ons verblijven. De andere man is direct naar zijn moeder in het oosten van het land gereisd. De mannen vertelde ons wat ze hebben moeten ervaren. Eigenlijk is het niet in woorden uit te drukken. De psychische druk, die op hen uitgeoefend werd, waarom ze vanuit geloofsovertuiging geen wapens willen gebruiken, was groot. Dagen zonder of koud eten uit blik, slapeloze nachten op de grond van het legerkantoor of in een bus waren moeilijk. Toch lag er een glimlach op de gezichten van de mannen. De Heere was zo dichtbij. Zo dichtbij hadden ze Zijn aanwezigheid nog niet eerder ervaren! Meerdere keren per dag gingen ze met z'n drieën bidden, lazen ze uit de bijbel (die wij mee gegeven hadden). Alle mensen en soldaten om hen heen dronken en rookten er elke avond op los. De soldaten van het legerkantoor zagen wel dat deze 3 christenen anders waren dan de mannen die ze doorgaans oppakten. Meerdere mensen bepaalden ons bij de geschiedenis van Daniël en zijn drie vrienden.Zij verschilden ook van de andere mensen, omdat zij op God vertrouwden en geen andere goden dienden.Het blijde nieuws duurde helaas maar kort. Een dag na hun vrijlating werden we aangehouden bij een controlepost. De twee mannen, Yura, Debora en ik moesten mee naar een legerbasis. Daar werden we afzonderlijk verhoord, waarom wij zo dichtbij de Oekraïense grens reden met mannen die het leger in zouden moeten volgens hen. Wat we ook zeiden, niets hielp. Na 3 uur op een bankje te hebben gewacht, werden Yura, Debora en ik weggestuurd. Buiten de poort hebben we gewacht in de hoop dat ze de mannen toch lieten gaan. Na een half uur vertrok er een auto met sterk geblindeerde ramen. Wij zijn nog naar verschillende plaatsen gereden waar de mannen misschien konden zijn, maar nergens een spoor van hen. De volgende dag heeft de Heere alles zo wonderlijk geleid. Een soldaat van een legerkantoor waar zij vorige week vastgehouden werden, kwam op bezoek bij het legerkantoor waar de mannen nu waren. Deze soldaat herkende de mannen en wist dat dat ze vanwege hun geloofsovertuiging geen wapens in handen zullen nemen. De soldaat sprak met het hoofd van dit legerkantoor. En wat een blijdschap, ze mochten weer naar huis! We zijn de mannen direct gaan halen. Dezelfde avond zijn zij naar Fastov (Kiev) gereisd. In Fastov moeten zij zich wel melden bij het legerkantoor om de zaak verder af te handelen. Wij zijn de Heere dankbaar dat het voor deze 3 mannen zo goed is afgelopen. Wij willen u vragen te blijven bidden voor mannen die niet vrijwillig worden meegenomen en al het andere leed in Oekraïne.

Een week geleden hebben we van dichtbij meegemaakt wat de mobilisatie inhoud voor de mensen hier en welke grote impact het op hen heeft. In de net verschenen nieuwsbrief heeft u kunnen lezen over het vervangen van ons dak. Eerst door een klusteam uit Nederland en daarna door 5 mannen uit Fastov (provincie Kiev). Tijdens de terugreis naar Fastov zijn 3 van de 5 mannen bij een controlepost opgepakt. Door de politie zijn ze naar plaatselijke legerkantoor gebracht. Zo zijn ze vast komen te zitten! Slechts 1,5 uur rijden van onze woonplaats. Volgends de wet zouden deze mannen een oproep mee moeten krijgen om zich aan te melden bij het leger. De procedure van o.a. een medische keuring en alles wat nodig is om het leger in gestuurd te worden zou in hun eigen woonplaats afgehandeld kunnen worden. Dat gebeurde helaas niet. Het bericht dat deze 3 mannen opgepakt waren, zorgde in eerste instantie voor paniek. Nadat we met elkaar deze grote zorgen in gebed voor de Heere neer mochten leggen, zijn we naar het legerkantoor gereden waar de mannen vast gehouden werden. We werden niet toegelaten. We probeerde via de telefoon contact te krijgen met de hoofdofficier, maar die was niet aanwezig. Ons werd verteld dat we de volgende morgen de hoofdofficier konden spreken. De mannen stonden achter de poort. We hebben ze nog even kunnen zien. We zwaaide naar elkaar en riepen vanuit de verte dat ze hun geloof op God niet moesten verliezen. Wij zijn, samen met de 2 mannen die niet opgepakt zijn, weer naar huis gereden. Deze 2 mannen hebben vrijstelling voor de mobilisatie. De één omdat hij 6 kinderen heeft en de ander vanwege een handicap. De volgende morgen zijn we vroeg in de auto gestapt in de hoop de hoofdofficier nu wel te kunnen spreken. Maar helaas ging het luchtalarm af. Meer dan 200 rakketten en drones vlogen die dag door de lucht. Tijdens een luchtalarm wordt er niemand binnen gelaten bij het legerkantoor. Nogmaals heb ik via de telefoon uitgelegd dat deze 3 mannen christenen zijn en vanuit hun geloofsovertuiging geen wapens in handen nemen. Mij werd medegedeeld dat als het luchtarm voorbij zou zijn er verder gesproken kon worden. Na 2 uur wachten zag ik een busje met geblindeerde ramen vertrekken vanaf het legerkantoor. Dicht tegen het raam gedrukt zat één van de mannen en zwaaide naar mij. Wij zijn gelijk in de auto gestapt om hen te achtervolgen, maar raakten ze uit het oog.Weer belde ik naar het legerkantoor om te vragen waar de mannen heen gebracht werden, maar dat wisten ze niet. Ik belde nogmaals met het legerkantoor waar ze de mannen heen brachten. Wel kregen we een tip van een soldaat, ook niet vrijwillig in dienst, dat de mannen waarschijnlijk naar het legerkantoor in Mukachevo werden gebracht.

Op 7 en 14 september kunt u weer komen plukken in omgeving Lexmond/Asperen. Het uurloon wat u hiermee ophaalt is voor het werk van Stefanie in Oekraine. Een dagdeel is ook mogelijk. Het is altijd weer erg gezellig om met elkaar te plukken. Kijk voor meer informatie onder het kopje ''acties'' of klik hier. 

Er staat weer een nieuwe nieuwsbrief online! U kunt deze vinden onder het kopje: ''Blogs'' -> ''Nieuwsbrieven''. Of klink hier.