Vorige week was er het kinderkamp. Als thema hebben we gekozen voor de geschiedenis van Daniël. Daniël die zijn vertrouwen op God stelde en Hem ook trouw bleef dienen.De kinderen hoorden wat het gevolg van de zonde is, namelijk de dood.(Romeinen 6:23 Want het loon van de zonde is de dood, maar de genadegave van God is eeuwig leven, door Jezus Christus, onze Heere)De kinderen hebben het Evangelie mogen horen, leerden bijbelteksten en zongen christelijke liederen. Daarnaast was er ruimte voor spelletjes en knutselden we met elkaar.Wij zagen de leiding van de Heere in deze kampweek. Voor de laatste kampdag was elektriciteit 's morgens onmisbaar. Momenteel wordt de electriciteit zo'n 12 uur per dag afgesloten. De oorzaak zijn de vele bombardementen op elektriciteits-centrales. Wij hebben gebeden of we die ochtend stroom mochten krijgen. Dankbaarheid was er, de Heere verhoorde het gebed! Wij hadden de hele ochtend stroom!Na afloop van de kampweek kregen alle kinderen een kinderbijbel mee. Kinderbijbels die geleverd zijn door "bible book and ministry"Ons gebed is dat deze kinderen maar vaak in Gods Woord mogen lezen en Hem mogen leren kennen.Wij mochten zien op een goede week!

Vorige week mocht Debora 1 jaar worden. Wat een zegen is het, dat wij voor haar mogen zorgen!

Peter en Lauwrenz de Wildt hebben in Alblasserdam de avondvierdaagse gelopen met als doel geld ophalen voor de soldaten aan het front en de vluchtelingen in Oekraïne. De jongens zijn druk geweest met het werven van sponsors. Peter heeft de 10 km. route gelopen en Lauwrenz de route van 5 km. Het mooie initiatief hebben de jongens zelf genomen. Het mooie bedrag van €1341,05 is opgehaald! Peter en Lauwrenz en alle sponsors heel hartelijk dank!

Een aantal weken geleden werd "de dag van het kind" of anders gezegd ‘’de dag van de bescherming van het kind’’ gevierd. De kinderen worden dan in het zonnetje gezet. Zo gingen wij naar een kindertehuis, waar we nog niet eerder waren geweest. Ons was waar verteld dat we daar niet zomaar binnen mochten komen. We hebben vooraf aan ons bezoek gebeden en werden allerhartelijkst verwelkomd. Omdat het een feestdag was traden verschillende kinderen op, zongen liederen en droegen gedichten voor. Kinderen lieten vol trots zien wat ze geleerd hadden. Maar er was niemand die trots op hen kon zijn. Geen ouders van wie ze een schouderklopje krijgen. Het viel me op dat de liederen over de oorlog, bescherming, hoop op vrede gingen. ‘Bescherming van het kind in tijd van oorlog. Kinderen die door de oorlog zijn omgekomen, gewond geraakt of hun ouders verloren hebben, werden herdacht. Vijf 20-jarige jongens die in dit kindertehuis zijn opgegroeid moesten naar het front. De directrice vertelde met tranen in haar ogen dat één van die jongens daar is omgekomen. Zoveel leed en verdriet. Wij zagen het als een gebedsverhoring dat wij zo’n goede en fijne kennismaking mochten hebben met de directrice. Wij hopen en bidden dat wij ook in dit kindertehuis het Evangelie mogen brengen. Ook mochten wij de kinderen van het kindertehuis, waar wij elke week komen, in het zonnetje zetten. We hebben goed gevulde schoenendozen uitgedeeld. Ze waren hier heel blij mee.

In Rouveen is er een pinksterfair gehouden. De foto's laten zien wat er te koop en te doen was. De fair heeft het mooie bedrag van €8770,- opgebracht. Het geld is bestemd voor de gaarkeuken in Berehove. Circa 500 mensen ontvangen elke dag een warme maaltijd vanuit de gaarkeuken. Na de Heere hartelijk dank voor uw/jouw bijdrage in welke vorm dan ook. Woensdag 5 juni mocht de Nederlandse groep dit bedrag officieel aan ons overhandigen. Dominee Walik heeft hen rondgeleid in de gaarkeuken en verteld hoe de Heere deze bediening zo wonderlijk leidt. Daarna hebben we het ouderenhuis bezocht. We brachten verschillende incontinentiematerialen mee. Alle omaatjes in het ouderenhuis kregen een goed gevuld toilettasje. Deze toilettasjes zijn door gezinnen in Nederland gevuld. Wat waren de omaatjes blij met hun eigen toilettasje. En ook Debora werd niet vergeten ;-) Zie foto

Een verblijfsvergunning geeft mij het recht om in Oekraïne te wonen. Jaarlijks moet deze verlengd worden. Altijd weer een spannend moment. Iedere keer is er wel wat mis met de documenten of gelden er andere regels. Een aantal weken geleden heb ik biddend de verlenging van de verblijfsvergunning, met de daarbij behorende documenten weer aangevraagd. Dit keer was de vertaling van mijn paspoort onjuist. De vrouw, die de aanvraag behandelde, nam het heel vriendelijk op. Als ik beloofde de volgende dag via de notaris de juiste vertaling zou regelen, zou ze de vergunning per direct in laten gaan.Ik ben dankbaar dat dit keer nagenoeg zonder problemen de aanvraag gedaan kon worden. Woensdag 5 juni mocht ik mijn nieuwe verblijfsvergunning weer ophalen. Ik heb tijdens het ophalen van de vergunning opnieuw mogen zien hoe alles bestuurd wordt. Na een poos wachten kon ik mijn oude verblijfsvergunning inleveren en zou ik naar binnen worden geroepen als ze de nieuwe verblijfsvergunning af konden geven. En toen ging juist het luchtalarm af. Iedereen moet dan verplicht naar buiten en de deur van de migratiedienst gaat dicht. Daar stond ik dan en even leek het toch mis te gaan. Echter riep de vrouw mij binnen en vroeg me snel te tekenen voor het in ontvangst nemen van de verblijfsvergunning. Na mij werd de deur gesloten!Dankbaar dat alles nu rond is en ik weer minimaal een jaar in Oekraïne mag wonen en dienen.

Twee mooie meisjes, maar met een wereld van verschil. Debora (10 maanden) heeft een moeder die voor haar zorgt. De moeder van Sophia(14 jaar) is 2 maanden geleden overleden. Sophia komt uit een gezin van 7 kinderen. Het gezin leefde in het zigeunerkamp. Moeder was niet officieel getrouwd met de vader van de kinderen. Door het overlijden van hun moeder worden de kinderen als wees beschouwd. Zeven kinderen in de leeftijden van 3 t/m 15 jaar zijn naar het kindertehuis gebracht, omdat niemand anders voor hen wil en/of mag zorgen. Een grote verandering voor deze kinderen. Het leven in het zigeunerkamp is een totaal ander leven dan het gestructureerde leven in het kindertehuis. De jongere broertjes en zusjes kunnen maar niet begrijpen waarom ze niet terug naar huis kunnen. Aan de hand van flanellen platen vertel ik wekelijks het Bijbelverhaal. Ze verstaan nauwelijks Russisch of Oekraïens (in het kamp werd er met hen Hongaars gesproken). Sinds een aantal weken oefenen we ook een lied over de schepping dat God alles gemaakt heeft. Toen één van de zusjes (5) mij hielp om de spulletjes op te ruimen, zong ze opeens een heel couplet in het Oekraïens. Wat was ik blij om te horen dat ze dit toch al mee mocht krijgen. Bij het weggaan pakte het meisje mij stevig vast en zei: ‘’Neem mij alsjeblieft met je mee naar huis." Helaas moest ik haar teleurstellen dat ik dit wel wil, maar dit niet mag.Hoe het verder zal gaan met dit gezin is nog niet helemaal zeker, maar naar alle waarschijnlijkheid zullen zij in het kindertehuis blijven tot hun achttiende verjaardag. Wat een verschil met ons dochtertje Debora, zij mag liefdevol opgroeien bij haar ouders, maar deze kinderen zullen opgroeien in tehuizen waar weinig liefde en aandacht aan ze gegeven zal worden. Wekelijks blijf ik hen bezoeken en bid voor hen dat zij ook de Hoop mogen ontvangen.

Christus is waarlijk opgestaan! Met deze zin hebben we elkaar de afgelopen weken begroet.

Wat voor de één misschien 'gewone' humanitaire spullen zijn, is voor de ander het mooiste wat hij/zij, op momenten als hieronder verteld, ontvangt.