Zondagmiddag 1 september kreeg Yura onverwachts een telefoontje van de mannen, die al een week vastgehouden werden. Ze waren vrijgelaten en wij mochten hen op komen halen. Wat een dankbaarheid en opluchting! De mannen zijn in de week dat ze vastzaten van oefenterrrein naar oefenterrein gebracht, om de opleiding tot soldaat te volgen en daarna naar het front gestuurd te worden. Yura heeft 2 mannen opgehaald, zij zouden een aantal dagen bij ons verblijven. De andere man is direct naar zijn moeder in het oosten van het land gereisd. De mannen vertelde ons wat ze hebben moeten ervaren. Eigenlijk is het niet in woorden uit te drukken. De psychische druk, die op hen uitgeoefend werd, waarom ze vanuit geloofsovertuiging geen wapens willen gebruiken, was groot. Dagen zonder of koud eten uit blik, slapeloze nachten op de grond van het legerkantoor of in een bus waren moeilijk. Toch lag er een glimlach op de gezichten van de mannen. De Heere was zo dichtbij. Zo dichtbij hadden ze Zijn aanwezigheid nog niet eerder ervaren! Meerdere keren per dag gingen ze met z'n drieën bidden, lazen ze uit de bijbel (die wij mee gegeven hadden). Alle mensen en soldaten om hen heen dronken en rookten er elke avond op los. De soldaten van het legerkantoor zagen wel dat deze 3 christenen anders waren dan de mannen die ze doorgaans oppakten. Meerdere mensen bepaalden ons bij de geschiedenis van Daniël en zijn drie vrienden.Zij verschilden ook van de andere mensen, omdat zij op God vertrouwden en geen andere goden dienden.Het blijde nieuws duurde helaas maar kort. Een dag na hun vrijlating werden we aangehouden bij een controlepost. De twee mannen, Yura, Debora en ik moesten mee naar een legerbasis. Daar werden we afzonderlijk verhoord, waarom wij zo dichtbij de Oekraïense grens reden met mannen die het leger in zouden moeten volgens hen. Wat we ook zeiden, niets hielp. Na 3 uur op een bankje te hebben gewacht, werden Yura, Debora en ik weggestuurd. Buiten de poort hebben we gewacht in de hoop dat ze de mannen toch lieten gaan. Na een half uur vertrok er een auto met sterk geblindeerde ramen. Wij zijn nog naar verschillende plaatsen gereden waar de mannen misschien konden zijn, maar nergens een spoor van hen. De volgende dag heeft de Heere alles zo wonderlijk geleid. Een soldaat van een legerkantoor waar zij vorige week vastgehouden werden, kwam op bezoek bij het legerkantoor waar de mannen nu waren. Deze soldaat herkende de mannen en wist dat dat ze vanwege hun geloofsovertuiging geen wapens in handen zullen nemen. De soldaat sprak met het hoofd van dit legerkantoor. En wat een blijdschap, ze mochten weer naar huis! We zijn de mannen direct gaan halen. Dezelfde avond zijn zij naar Fastov (Kiev) gereisd. In Fastov moeten zij zich wel melden bij het legerkantoor om de zaak verder af te handelen. Wij zijn de Heere dankbaar dat het voor deze 3 mannen zo goed is afgelopen. Wij willen u vragen te blijven bidden voor mannen die niet vrijwillig worden meegenomen en al het andere leed in Oekraïne.

Een week geleden hebben we van dichtbij meegemaakt wat de mobilisatie inhoud voor de mensen hier en welke grote impact het op hen heeft. In de net verschenen nieuwsbrief heeft u kunnen lezen over het vervangen van ons dak. Eerst door een klusteam uit Nederland en daarna door 5 mannen uit Fastov (provincie Kiev). Tijdens de terugreis naar Fastov zijn 3 van de 5 mannen bij een controlepost opgepakt. Door de politie zijn ze naar plaatselijke legerkantoor gebracht. Zo zijn ze vast komen te zitten! Slechts 1,5 uur rijden van onze woonplaats. Volgends de wet zouden deze mannen een oproep mee moeten krijgen om zich aan te melden bij het leger. De procedure van o.a. een medische keuring en alles wat nodig is om het leger in gestuurd te worden zou in hun eigen woonplaats afgehandeld kunnen worden. Dat gebeurde helaas niet. Het bericht dat deze 3 mannen opgepakt waren, zorgde in eerste instantie voor paniek. Nadat we met elkaar deze grote zorgen in gebed voor de Heere neer mochten leggen, zijn we naar het legerkantoor gereden waar de mannen vast gehouden werden. We werden niet toegelaten. We probeerde via de telefoon contact te krijgen met de hoofdofficier, maar die was niet aanwezig. Ons werd verteld dat we de volgende morgen de hoofdofficier konden spreken. De mannen stonden achter de poort. We hebben ze nog even kunnen zien. We zwaaide naar elkaar en riepen vanuit de verte dat ze hun geloof op God niet moesten verliezen. Wij zijn, samen met de 2 mannen die niet opgepakt zijn, weer naar huis gereden. Deze 2 mannen hebben vrijstelling voor de mobilisatie. De één omdat hij 6 kinderen heeft en de ander vanwege een handicap. De volgende morgen zijn we vroeg in de auto gestapt in de hoop de hoofdofficier nu wel te kunnen spreken. Maar helaas ging het luchtalarm af. Meer dan 200 rakketten en drones vlogen die dag door de lucht. Tijdens een luchtalarm wordt er niemand binnen gelaten bij het legerkantoor. Nogmaals heb ik via de telefoon uitgelegd dat deze 3 mannen christenen zijn en vanuit hun geloofsovertuiging geen wapens in handen nemen. Mij werd medegedeeld dat als het luchtarm voorbij zou zijn er verder gesproken kon worden. Na 2 uur wachten zag ik een busje met geblindeerde ramen vertrekken vanaf het legerkantoor. Dicht tegen het raam gedrukt zat één van de mannen en zwaaide naar mij. Wij zijn gelijk in de auto gestapt om hen te achtervolgen, maar raakten ze uit het oog.Weer belde ik naar het legerkantoor om te vragen waar de mannen heen gebracht werden, maar dat wisten ze niet. Ik belde nogmaals met het legerkantoor waar ze de mannen heen brachten. Wel kregen we een tip van een soldaat, ook niet vrijwillig in dienst, dat de mannen waarschijnlijk naar het legerkantoor in Mukachevo werden gebracht.

Op 7 en 14 september kunt u weer komen plukken in omgeving Lexmond/Asperen. Het uurloon wat u hiermee ophaalt is voor het werk van Stefanie in Oekraine. Een dagdeel is ook mogelijk. Het is altijd weer erg gezellig om met elkaar te plukken. Kijk voor meer informatie onder het kopje ''acties'' of klik hier. 

Tijdens de wekelijkse bijbelles in het kindertehuis sprak ik met de kinderen over het gebed. Dat God ons altijd hoort. Dat wij alles aan Hem mogen vragen en vertellen. Dat wij hem mogen danken.Ik probeerde op een kinderlijke manier uit te leggen dat ze ook voor hun ouders mogen bidden. Dat de Heere machtig is en kan zorgen dat hun ouders weer voor hen kunnen zorgen. De kinderen waarmee ik over het gebed sprak wonen maximaal 3 maanden in het kindertehuis. Tijdens deze periode bekijkt de kinderbescherming de thuissituatie. Het kan zijn dat de kinderen definitief uit huis geplaatst worden, of dat ouders nog "een kans" krijgen.Na afloop kwamen twee zusjes van 7 en 9 jaar naar mij toe. "Onze moeder zit in de gevangenis, hoe kan de Heere dan zorgen dat wij weer bij haar kunnen wonen?" Ik moest even slikken na deze vraag. Twee mooie meisjes met donkere ogen en haar keken mij vol verwachting aan. Ik heb verteld dat wij altijd mogen en moeten bidden. De Heere zal voor jullie zorgen! Dit is een verhaal over twee zusjes. Zo heeft elk kind in de kindertehuizen hun eigen verhaal waarom ze niet bij hun ouders kunnen wonen. Laten we blijven bidden voor hen!

Vorige week was er het kinderkamp. Als thema hebben we gekozen voor de geschiedenis van Daniël. Daniël die zijn vertrouwen op God stelde en Hem ook trouw bleef dienen.De kinderen hoorden wat het gevolg van de zonde is, namelijk de dood.(Romeinen 6:23 Want het loon van de zonde is de dood, maar de genadegave van God is eeuwig leven, door Jezus Christus, onze Heere)De kinderen hebben het Evangelie mogen horen, leerden bijbelteksten en zongen christelijke liederen. Daarnaast was er ruimte voor spelletjes en knutselden we met elkaar.Wij zagen de leiding van de Heere in deze kampweek. Voor de laatste kampdag was elektriciteit 's morgens onmisbaar. Momenteel wordt de electriciteit zo'n 12 uur per dag afgesloten. De oorzaak zijn de vele bombardementen op elektriciteits-centrales. Wij hebben gebeden of we die ochtend stroom mochten krijgen. Dankbaarheid was er, de Heere verhoorde het gebed! Wij hadden de hele ochtend stroom!Na afloop van de kampweek kregen alle kinderen een kinderbijbel mee. Kinderbijbels die geleverd zijn door "bible book and ministry"Ons gebed is dat deze kinderen maar vaak in Gods Woord mogen lezen en Hem mogen leren kennen.Wij mochten zien op een goede week!

Vorige week mocht Debora 1 jaar worden. Wat een zegen is het, dat wij voor haar mogen zorgen!

Peter en Lauwrenz de Wildt hebben in Alblasserdam de avondvierdaagse gelopen met als doel geld ophalen voor de soldaten aan het front en de vluchtelingen in Oekraïne. De jongens zijn druk geweest met het werven van sponsors. Peter heeft de 10 km. route gelopen en Lauwrenz de route van 5 km. Het mooie initiatief hebben de jongens zelf genomen. Het mooie bedrag van €1341,05 is opgehaald! Peter en Lauwrenz en alle sponsors heel hartelijk dank!

Een aantal weken geleden werd "de dag van het kind" of anders gezegd ‘’de dag van de bescherming van het kind’’ gevierd. De kinderen worden dan in het zonnetje gezet. Zo gingen wij naar een kindertehuis, waar we nog niet eerder waren geweest. Ons was waar verteld dat we daar niet zomaar binnen mochten komen. We hebben vooraf aan ons bezoek gebeden en werden allerhartelijkst verwelkomd. Omdat het een feestdag was traden verschillende kinderen op, zongen liederen en droegen gedichten voor. Kinderen lieten vol trots zien wat ze geleerd hadden. Maar er was niemand die trots op hen kon zijn. Geen ouders van wie ze een schouderklopje krijgen. Het viel me op dat de liederen over de oorlog, bescherming, hoop op vrede gingen. ‘Bescherming van het kind in tijd van oorlog. Kinderen die door de oorlog zijn omgekomen, gewond geraakt of hun ouders verloren hebben, werden herdacht. Vijf 20-jarige jongens die in dit kindertehuis zijn opgegroeid moesten naar het front. De directrice vertelde met tranen in haar ogen dat één van die jongens daar is omgekomen. Zoveel leed en verdriet. Wij zagen het als een gebedsverhoring dat wij zo’n goede en fijne kennismaking mochten hebben met de directrice. Wij hopen en bidden dat wij ook in dit kindertehuis het Evangelie mogen brengen. Ook mochten wij de kinderen van het kindertehuis, waar wij elke week komen, in het zonnetje zetten. We hebben goed gevulde schoenendozen uitgedeeld. Ze waren hier heel blij mee.

In Rouveen is er een pinksterfair gehouden. De foto's laten zien wat er te koop en te doen was. De fair heeft het mooie bedrag van €8770,- opgebracht. Het geld is bestemd voor de gaarkeuken in Berehove. Circa 500 mensen ontvangen elke dag een warme maaltijd vanuit de gaarkeuken. Na de Heere hartelijk dank voor uw/jouw bijdrage in welke vorm dan ook. Woensdag 5 juni mocht de Nederlandse groep dit bedrag officieel aan ons overhandigen. Dominee Walik heeft hen rondgeleid in de gaarkeuken en verteld hoe de Heere deze bediening zo wonderlijk leidt. Daarna hebben we het ouderenhuis bezocht. We brachten verschillende incontinentiematerialen mee. Alle omaatjes in het ouderenhuis kregen een goed gevuld toilettasje. Deze toilettasjes zijn door gezinnen in Nederland gevuld. Wat waren de omaatjes blij met hun eigen toilettasje. En ook Debora werd niet vergeten ;-) Zie foto

Een verblijfsvergunning geeft mij het recht om in Oekraïne te wonen. Jaarlijks moet deze verlengd worden. Altijd weer een spannend moment. Iedere keer is er wel wat mis met de documenten of gelden er andere regels. Een aantal weken geleden heb ik biddend de verlenging van de verblijfsvergunning, met de daarbij behorende documenten weer aangevraagd. Dit keer was de vertaling van mijn paspoort onjuist. De vrouw, die de aanvraag behandelde, nam het heel vriendelijk op. Als ik beloofde de volgende dag via de notaris de juiste vertaling zou regelen, zou ze de vergunning per direct in laten gaan.Ik ben dankbaar dat dit keer nagenoeg zonder problemen de aanvraag gedaan kon worden. Woensdag 5 juni mocht ik mijn nieuwe verblijfsvergunning weer ophalen. Ik heb tijdens het ophalen van de vergunning opnieuw mogen zien hoe alles bestuurd wordt. Na een poos wachten kon ik mijn oude verblijfsvergunning inleveren en zou ik naar binnen worden geroepen als ze de nieuwe verblijfsvergunning af konden geven. En toen ging juist het luchtalarm af. Iedereen moet dan verplicht naar buiten en de deur van de migratiedienst gaat dicht. Daar stond ik dan en even leek het toch mis te gaan. Echter riep de vrouw mij binnen en vroeg me snel te tekenen voor het in ontvangst nemen van de verblijfsvergunning. Na mij werd de deur gesloten!Dankbaar dat alles nu rond is en ik weer minimaal een jaar in Oekraïne mag wonen en dienen.