Door de huidige oorlog is het werk in het kindertehuis in Pomichnaja gestopt. Op dit moment help ik vluchtelingen in Berehove (Oekraïne) en zorg ik dat er transporten geregeld worden met hulpgoederen voor het front. Zie de pagina transporten voor meer informatie.
Mijn naam is Stefanie Evsikova-de Wildt. In 2017 ben ik verhuisd naar Berehove, een plaats net over de grens met Hongarije, in Oekraïne. Ruim 2 jaar heb ik gewerkt op de kinderafdeling van het ziekenhuis in Berehove. In oktober 2019 ben ik verhuisd naar Pomichnaja (provincie Kirovohrad). Een plaats 1000 km vanaf Berehove. Daar heb ik gewerkt in een familiehuis. In Pomichnaja werden de plannen gemaakt en gezocht naar een geschikte locatie om een huis op te zetten voor gehandicapte kinderen, wat “Bethesda” zou gaan heten. Steeds meer dreigde de uitbraak van een oorlog. Daarom pauzeerden we het plan “Bethesda”, in de hoop dat er geen oorlog zou komen. Echter brak op 24 februari 2022 de oorlog uit met Rusland.
De uitbraak van de oorlog zorgde er voor dat Ik moest vluchten naar het westen van Oekraïne. Zo kwam ik weer in Berehove terecht. Berehove werd een toevluchtsoord voor vluchtelingen. De Heere liet mij zien om deze vluchtelingen te helpen. De Heere opende deuren om transporten met hulpgoederen naar Oekraine te laten komen.
Vanuit Nederland is de TFC actief betrokken bij het regelen van de nodige papieren voor de transporten. In het begin van de oorlog en later maandelijks kwamen busjes of vrachtwagens met humanitaire goederen naar Oekraïne. De goederen worden opgeslagen in een loods. Yura (sinds 13 augustus 2022 mijn man) is als hoofd aangesteld in deze loods met de opgeslagen goederen. Yura zorgt dat goederen uitgedeeld, doorgevoerd of opgestuurd worden. De humanitaire goederen worden onderverdeeld in 3 doelgroepen, nl: voor vluchtelingen, voor de gaarkeuken en voor het front. Ook worden gevluchte moeders met kleine kinderen een handje geholpen door hen te voorzien van materiele goederen. Naast het werk in de opslag en de communicatie met de transport- groepen, bezoeken mijn man en ik kindertehuizen, waar we ook het evangelie mogen vertellen. Ons gebed is of er een weg geopend mag worden zodat we meer in dit werk kunnen dienen. Wilt u mee bidden?
Yura en Stefanie voor het kindertehuis dat ze nu regelmatig bezoeken
Om jullie op de hoogte te houden, schrijf ik af en toe blogs. Hier onder staan de recentste.
De helpers van de opslag mogen al bijna 2 jaar in de opslag dienen. Bijna elke dag staan ze klaar om vrijwillig een handje te helpen. Dat verdiend natuurlijk een "Kerstpakketje" ;-). De helpers van de opslag willen de groeten ook aan de Nederlanders overbrengen en bedanken hartelijk voor de hulp.
Lees maar mee!
Velen van jullie zullen over de nieuwe regels voor het importeren van humanitaire goederen bij de grens, gelezen of gehoord hebbenAlles wat in en uitgevoerd wordt moet precies geregistreerd worden. Dat gaat de broodnodige hulp voor Oekraïne ingewikkeld kan maken. Er waren grote zorgen hoe het na 1 december zou gaan met de nieuwe regels. Wij hebben gebeden en deden navraag wat er nodig is om de humanitaire transporten door te laten gaan. Deze week kregen wij goed nieuws. Er is uitstel gegeven tot 1 April 2024. Gebed is verhoord! Nu hebben wij de ruimte om de registratie en alle dingen hieromheen in orde te maken. Gebed blijft nodig voor de registratie dat dit (op tijd) mag lukken.
Dima is een jongen van 15 jaar wat al veel in zijn jongen leven heeft meegemaakt. Het begon toen hij nog maar baby was toen zijn ouders hun ouderlijk gezag ontzegd werd en hij in een pleegezin terecht kwam. Dit zou goede kansen moeten bieden voor Dima. Maar Dima kwam in een gezin waarvan vader zijn pleegzoon gebruikte als ‘handige harde werker’, wat uiteindelijk zover uit de hand liep dat hij werd vastgebonden als hij zijn ‘klusjes in huis’ niet had gedaan. Pleegzorg kreeg hier lucht van en haalde hem uit deze situatie. En zo kwam hij ruim 2 maanden geleden in het kindertehuis terecht. De eerste keer dat wij Dima, tijdens het kinderprogramma in het kindertehuis, leerde kennen was hij heel rustig. Je zag dat deze jongen beschadigd was in wat hij had meegemaakt. Maar een week later was Dima totaal in zijn gedrag veranderd. Hij trapte letterlijk en figuurlijk overal tegenaan. Hij probeerde voortdurend de bijbelles van Yura, die hij houdt met de jongeren, te verstoren. Dima is verslaafd aan alcohol en sigaretten en vertoonde soms afkickverschijnselen. Na afloop van de les nam Yura Dima even apart. Yura begon rustig zijn verhaal vol begrip. ‘’Ik begrijp je heel goed Dima; want wat jij doormaak heb ik ook doorgemaakt. Ik begrijp dat je de toekomst uitzichtloos inziet. Voor mij was dat ook zo. Maar ik mocht het geluk vinden in de Heere Jezus Christus. En Hij is er ook voor jou!’’ Zo begon Yura aan Dima het Evangelie te vertellen. Dima luisterde aandachtig. Na een paar ontmoetingen hebben Yura en Dima samen voor de moeilijke situatie van Dima gebeden. De volgende keer leek er een klein straaltje hoop in de ogen van Dima. Dima vertelde: ‘’Oma wil voogdij over mij aanvragen, zodat ik bij haar mag wonen.’’ Aarzelend en zacht zei Dima er achteraan: ‘’Ome Yura bedankt dat je voor mij hebt gebeden’’.Je ziet Dima veranderen, hij word iets rustiger en lijkt te zoeken naar de Hoop. De laatste keer, tijdens de Bijbelles zong hij zelfs de liederen mee. Yura gaf Dima voor vertrek nog de Bijbel en hij nam deze dankbaar aan.
Wat betekent leven van zegeningen, of anders gezegd leven uit de hand van God eigenlijk? Hij vraagt van ons, christenen, te leven wat vanuit Hem ons geschonken wordt. We mochten, in ons zendingsland Oekraïne, bijzondere ontmoetingen hebben. Graag geef ik een inkijkje in ons dagelijks leven. Hoe we mogen ervaren dat God aan Zijn eer komt.
Om de laatste nieuwsbrief te lezen, kunt u op onderstaande knop klikken. Wilt u altijd de nieuwste nieuwsbrief per mail ontvangen? Meld u dan aan voor de nieuwsbrief.
