Vanmorgen is Mirjam overleden. Ze mocht 5 maanden worden.
(In de nieuwsbrief en in een aantal blogs heeft u kunnen lezen wie Mirjam is.) Mirjam was een meisje met het syndroom van Down en ze had hartfalen. Ze moest dringend worden geopereerd aan haar hart, maar helaas is deze operatie in Oekraїne pas mogelijk als kinderen minimaal 10 kilo wegen. Mirjam groeide niet door haar hartprobleem. Ze woog nog steeds 3 kilo terwijl ze al 5 maanden was. Ze is in de afgelopen maanden vaak ziek geweest, maar elke keer mocht ze er weer bovenop komen. In de periodes dat Mirjam niet ziek was, heb ik heel erg genoten van haar. Ze heeft leren lachen en brabbelen. Als ik naar haar lachte, lachte ze terug. Praatte ik tegen haar dan kletste ze terug. Ze genoot er zichtbaar van als wij er waren. Eergisteren was Mirjam opeens weer ziek geworden en zo erg ziek dat er voor haar leven gevreesd werd. Mirjam was ernstig benauwd en ze dronk niet meer. De dokters en zusters hier beschikken niet over juiste middelen en hebben niet voldoende kennis om juist te kunnen handelen. Gisteren middag ging het zo slecht met haar dat ze naar de intensive care is overgebracht. Dit ging allemaal zo snel dat ik geen afscheid van haar hebben kunnen nemen. Ik kon niets meer voor haar doen dan het in de handen van de Heere te leggen. Vanmorgen werd de hoop dat het nog goed zou komen weggenomen: Mirjams bedje was weg.. De schoonmaakster bevestigde dat Mirjam diezelfde morgen vroeg was overleden. Wat is dit een verdriet om mee te maken. Zo’n lief klein meisje waar ik zoveel van hou, nu te moeten missen. Het is nog zo onwerkelijk.. Ik ben verdrietig dat ze er nu niet meer is. Maar ik ben blij en dankbaar dat we Mirjam liefde mochten geven in de 4 maanden dat ik voor haar heb mogen zorgen.
Hebreeën 12:11
En alle kastijding, als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid degenen die door dezelve geoefend zijn.
Reactie plaatsen
Reacties