Aangekomen bij het volgende gezin:
Moeder (Maria) met 5 kinderen, in de leeftijd van 1,5 tot 14 jaar. Aan de buitenkant van het treurige huisje was de armoede al zichtbaar. Binnengekomen werd de schrik nog groter, de keuken met een wankelende tafel, woonkamer met 3 kinderen zittend op het bed en midden in de kamer stond moeder met in haar armen haar half aangeklede 1,5 jaar oude zoontje. Moeder was eerst wat terughoudend, ze was bang dat wij van de kinderbescherming waren en haar kwamen controleren. We hebben het verhaal van moeder aangehoord. Ze moest met maar €30,- per maand zien rond te komen (Dit is echt niet mogelijk met 5 kinderen!) Ze vertelde dat haar oudste zoon verstandelijk gehandicapt is en in het internaat woont. Aan het einde van het bezoek mocht ik alle kinderen verblijden met een reep chocolade.
Een week later, wilde ik graag dit gezin weer bezoeken en de benodigde producten geven zoals: bloem, suiker, rijst en macaroni. Ik was de auto nog niet uit, of een jongetje, verkleumd van de kou, vroeg mij gelijk of ik weer chocolade bij me had. Achter hem liep zijn kleine broertje van 1,5 jaar, zonder jas, muts en schoenen (terwijl het hier vriest). Mama is er niet… vertelde het jongetje moedeloos. Ze is naar de markt vertelde hij. Ik gaf hem een chocolade reep, die hij hongerig aanpakte. Ik zei dat het beter is dat ze binnen zouden wachten op hun moeder.
Na een uur zijn we weer wezen kijken. Dit keer waren er geen kinderstemmetjes te horen... Gezocht in het huisje, en daar verderop lagen twee kleine kindjes ingewikkeld in een deken te slapen. In het huisje was het steenkoud en geen eten voor de kinderen te bekennen.
Besloten om eten te kopen voor de kinderen. Na een uur sliepen de kinderen nog steeds, het eten daar achtergelaten. En wat nu? We kunnen deze kinderen toch niet alleen laten, de hele nacht? En waar zijn de 2 oudere broertjes? Die zouden al lang thuis moeten zijn uit school. Wat is het onmenselijk om nu weg te gaan… Het deed mij zo zeer om deze kinderen achter te laten. Het enige wat we konden doen is het bij de Heere brengen. Hij kent deze kinderen en zal voor ze zorgen. We hebben de kinderbescherming gebeld, maar die vond het nu nog niet nodig om iets te doen. Het was bij hen al bekend dat moeder regelmatig dronken is en niet goed voor haar kinderen zorgt.
We moesten uiteindelijk wel weg, want de kerkdienst zou bijna beginnen. Gezamenlijk met de gemeenteleden hebben we voor dit gezin gebeden. Na de kerkdienst snel weer naar het gezin. En wat waren we blij toen we zagen dat moeder thuis was gekomen en dat de kinderen hongerig aan het eten waren van de producten die we eerder hadden gebracht. De Heere komt de dank toe dat deze kinderen afgelopen nacht niet alleen hebben doorgebracht. Maar hoe kan ik deze kinderen verder helpen? Voor welke hulp dan ook, is geld nodig. Mag ik om uw hulp vragen, voor deze kinderen die in de kou zitten en elke dag honger hebben?
Update: Zojuist 2 kuup hout gekocht voor dit gezin, zodat ze niet in de kou hoeven te zitten. Wilt u dit sponsoren?
(Rechts op deze pagina ziet u de bankgegevens.)
Reactie plaatsen
Reacties