Dima is een jongen van 15 jaar wat al veel in zijn jongen leven heeft meegemaakt. Het begon toen hij nog maar baby was toen zijn ouders hun ouderlijk gezag ontzegd werd en hij in een pleegezin terecht kwam. Dit zou goede kansen moeten bieden voor Dima. Maar Dima kwam in een gezin waarvan vader zijn pleegzoon gebruikte als ‘handige harde werker’, wat uiteindelijk zover uit de hand liep dat hij werd vastgebonden als hij zijn ‘klusjes in huis’ niet had gedaan. Pleegzorg kreeg hier lucht van en haalde hem uit deze situatie. En zo kwam hij ruim 2 maanden geleden in het kindertehuis terecht.
De eerste keer dat wij Dima, tijdens het kinderprogramma in het kindertehuis, leerde kennen was hij heel rustig. Je zag dat deze jongen beschadigd was in wat hij had meegemaakt. Maar een week later was Dima totaal in zijn gedrag veranderd. Hij trapte letterlijk en figuurlijk overal tegenaan. Hij probeerde voortdurend de bijbelles van Yura, die hij houdt met de jongeren, te verstoren. Dima is verslaafd aan alcohol en sigaretten en vertoonde soms afkickverschijnselen.
Na afloop van de les nam Yura Dima even apart. Yura begon rustig zijn verhaal vol begrip. ‘’Ik begrijp je heel goed Dima; want wat jij doormaak heb ik ook doorgemaakt. Ik begrijp dat je de toekomst uitzichtloos inziet. Voor mij was dat ook zo. Maar ik mocht het geluk vinden in de Heere Jezus Christus. En Hij is er ook voor jou!’’ Zo begon Yura aan Dima het Evangelie te vertellen. Dima luisterde aandachtig. Na een paar ontmoetingen hebben Yura en Dima samen voor de moeilijke situatie van Dima gebeden. De volgende keer leek er een klein straaltje hoop in de ogen van Dima. Dima vertelde: ‘’Oma wil voogdij over mij aanvragen, zodat ik bij haar mag wonen.’’ Aarzelend en zacht zei Dima er achteraan: ‘’Ome Yura bedankt dat je voor mij hebt gebeden’’.
Je ziet Dima veranderen, hij word iets rustiger en lijkt te zoeken naar de Hoop.
De laatste keer, tijdens de Bijbelles zong hij zelfs de liederen mee. Yura gaf Dima voor vertrek nog de Bijbel en hij nam deze dankbaar aan.
Dima hoopt binnenkort bij zijn oma te gaan wonen. Zijn oma woont ergens in onze provincie. Wij hopen dat wij Dima nog geregeld kunnen bezoeken om hem eventueel verder te kunnen begeleiden. Willen jullie mee bidden voor hem!
*Voor de veiligheid van de kinderen gebruik ik niet de officiële namen.
Reactie plaatsen
Reacties
Hopelijk kunnen jullie contact houden met deze (arme) jongen. Wat een leed in zo'n jong leven en wat een contrast met onze (klein)kinderen, die zo in weelde en liefde opgevoed worden en (sommigen)daar soms niet eens dankbaar voor lijken te zijn. Een hartelijke groet, Corrie