Sanyika op het potje!
Sanyika is een jongen van vier jaar. Hij is al meerdere keren bij ons in het ziekenhuis geweest. Op dit moment zorgen we alweer zo'n acht maanden voor hem.
Over mij
Door de huidige oorlog is mijn missie om een gehandicaptenhuis op te zetten even gepauzeerd. Het verlangen is er nog steeds om dit op te zetten als er weer vrede is in Oekraïne. Op dit moment help ik vluchtelingen in Berehove (Oekraïne) en zorg ik dat er transporten geregeld worden met hulpgoederen voor het front. Zie de pagina transporten voor meer informatie.
Mijn naam is Stefanie Evsikova-de Wildt. In 2017 ben ik verhuisd naar Berehove, een plaats net over de grens met Hongarije, in Oekraïne. Ruim 2 jaar heb ik gewerkt op de kinderafdeling van het ziekenhuis in Berehove. In oktober 2019 ben ik verhuisd naar Pomichnaja (provincie Kirovohrad). Een plaats 1000 km vanaf Berehove. Daar heb ik gewerkt in een familiehuis. In Pomichnaja werden de plannen gemaakt en gezocht naar een geschikte locatie om een huis op te zetten voor gehandicapte kinderen, wat “Bethesda” zou gaan heten. Steeds meer dreigde de uitbraak van een oorlog. Daarom is het plan “Bethesda” gepauzeerd, in de hoop dat er geen oorlog zou komen. Echter brak op 24 februari 2022 de oorlog uit met Rusland.
De uitbraak van de oorlog zorgde er voor dat Ik moest vluchten naar het westen van Oekraïne. Zo kwam ik weer in Berehove terecht. Berehove werd een toevluchtsoord voor vluchtelingen. De Heere liet mij zien om deze vluchtelingen te helpen. De Heere opende deuren om transporten met hulpgoederen naar Oekraine te laten komen.
Vanuit Nederland is de TFC actief betrokken bij het regelen van de nodige papieren voor de transporten. In het begin van de oorlog en later maandelijks kwamen busjes of vrachtwagens met humanitaire goederen naar Oekraïne. De goederen worden opgeslagen in een loods. Yura (sinds 13 augustus 2022 mijn man) is als hoofd aangesteld in deze loods met de opgeslagen goederen. Yura zorgt dat goederen uitgedeeld, doorgevoerd of opgestuurd worden. De humanitaire goederen worden onderverdeeld in 3 doelgroepen, nl: voor vluchtelingen, voor de gaarkeuken en voor het front. Ook worden gevluchte moeders met kleine kinderen een handje geholpen door hen te voorzien van materiele goederen. Naast het werk in de opslag en de communicatie met de transport- groepen, bezoeken mijn man en ik kindertehuizen, waar we ook het evangelie mogen vertellen. Ons gebed is of er een weg geopend mag worden zodat we meer in dit werk kunnen dienen. Yura en ik hebben allebei het verlangen om “Bethesda” op te zetten. Om dit te kunnen realiseren zijn er verschillende stappen nodig. Eén van de eerste stappen die genomen moeten worden is het veranderen van de Russische nationaliteit van Yura. Wettelijk gezien mag hij de Oekraïense nationaliteit aannemen, omdat hij geboren is in de Sovjetjaren. Om afstand te doen van zijn Russische nationaliteit moet hij naar Rusland. Door de oorlog is dit helaas niet mogelijk omdat de grenzen gesloten zijn. Wij blijven bidden dat er toch een mogelijkheid komt. Andere stappen zijn het voeren van gesprekken met de kinderbescherming, het volgen van een opleiding en het vinden van een locatie om Bethesda te kunnen realiseren.
We vragen uw gebed voor dit alles!
Yura en Stefanie voor het kindertehuis dat ze nu regelmatig bezoeken
Blogs
Om jullie op de hoogte te houden, schrijf ik af en toe blogs. Hier onder staan de recentste.
Oliebollenactie
Ook dit jaar houden we weer een oliebollenactie! De overheerlijke oliebollen worden gebakken door bakkerij Voordijk.1 zak oliebollen (10 stuks) is € 9.2 zakken oliebollen (20 stuks) is €17.Uw bestelling kunt u voor 24 oktober door geven door te bellen naar Dhr. de Wildt 0184-691712.De oliebollen worden op de volgende dagen thuis bezorgt: 4, 10 en 11 november. U krijgt te horen op welke datum de oliebollen bij u bezorgt worden.
De nieuwe nieuwsbrief is uit
Zie onder het kopje nieuwsbrieven om nieuwsbrief 5 te downloaden en te lezen.
Verblijfsvergunning aangevraagd
Afgelopen dinsdag zijn we naar de Migratiedienst in Usghorod geweest om mijn verblijfsvergunning aan te vragen.
Voor een aantal dagen in Nederland
Afgelopen zaterdag ben ik naar Nederland gevlogen.
Ludmilla
Ludmilla (1jr), waar ik in de afgelopen nieuwsbrief over heb geschreven, is de laatste weken heen en weer verhuisd. Drie weken geleden werd Ludmilla opgehaald door haar moeder en tante. Voor ons heel onbegrijpelijk. Hoe kan Ludmilla, die zo ziek is, de juiste zorg krijgen bij een moeder die geen vaste woning heeft en die nog een kindje van een paar maanden heeft. De moeder van Ludmilla was min of meer gedwongen om Ludmilla mee te nemen naar huis. De dokter wilde haar niet langer in het ziekenhuis houden, omdat het ziekenhuis de verantwoordelijkheid niet op zich wil nemen voor het overlijden van een kind en dit de naam van het ziekenhuis dan geen goed zal doen. Ik vond het verschrikkelijk om te zien dat moeder met Ludmilla weg ging. We liepen hen nog achterna en ik zag moeder buiten zitten onder een boom met Ludmilla op schoot. Wij zijn naar haar toe gegaan en hebben het telefoonnummer van tante gevraagd om met hen in contact te blijven. Wij zijn hierna weer aan het werk gegaan, maar ik kon alleen maar denken aan Ludmilla die nu ergens met moeder buiten zou zitten. Zou moeder wel voorzichtig zijn met haar hoofd? Waar zouden ze vannacht gaan slapen? Zouden wij Ludmilla ooit nog kunnen zien?Een aantal dagen later hoorden wij van tante dat het niet ging met Ludmilla nu ze bij haar moeder is. Moeder heeft nog geprobeerd haar terug te brengen bij ons in het ziekenhuis. Nadat bleek dat dit niet meer kon, hebben ze Ludmilla naar een ander ziekenhuis gebracht. Wij hebben nog geprobeerd om Ludmilla daar te bezoeken maar dit werd niet toegestaan. Zelfs moeder mocht haar kindje niet bezoeken.Voor ons waren die weken onzeker, hoe zal het met Ludmilla zijn? En zal ze nog leven?Maar vorige week maandag hoorden we dat er 2 kindjes overgebracht zouden worden vanuit het andere ziekenhuis. Toen wij hoorden dat het Ludmilla was die terug kwam, waren wij zo blij. Het was heel bijzonder om haar weer vast te kunnen houden. De volgende dag mocht ik haar in bad doen, wat waarschijnlijk in de afgelopen weken niet was gebeurd. Nadat ze weer schoon en verzorgd in mijn armen lag, gaf mij dit zo’n voldaan gevoel en ben ik zo blij dat Ludmilla weer terug is en dat zij in haar laatste periode van haar leven toch nog liefde mag ontvangen.Gisteren schrok ik toen ik foto’s vergeleek van Ludmilla van 3 maanden terug en nu, want nu zag ik pas dat ze inderdaad achteruit gaat: haar waterhoofd groeit, haar lichaam vergroeit steeds meer en ze heeft heel veel smetplekken.
Nieuwsbrief
Om de laatste nieuwsbrief te lezen, kunt u op onderstaande knop klikken. Wilt u altijd de nieuwste nieuwsbrief per mail ontvangen? Meld u dan aan voor de nieuwsbrief.