Het blijft nog steeds de vraag of er oorlog komt of dat het alleen bij dreigen blijft. Wij weten het ook niet. Wat wij wel weten is dat met de dag de spanningen oplopen aan de grens.
Staat het leven hier dan stil? Nee, de kinderen gaan naar school, wij doen de boodschappen en leggen ziekenhuisbezoekjes af. Het straatbeeld tekent wel dat er een oorlogsdreiging is. Dagelijks kom ik colonnes van legerauto’s, vrachtwagens met tanks en bussen vol met soldaten tegen. Leven wij dan in grote angst? Nee! Mijn geloof en vertrouwen mag op de Heere zijn in de wetenschap dat alles in Zijn Hand ligt.
Maar dat neemt onze verantwoordelijkheid niet weg. Daarom hebben wij enkele dagen geleden een vluchtplan gemaakt. Wat als vannacht de oorlog uitbreekt? Wat nemen we mee? Waar gaan we naar toe? En dat zijn niet de enige zaken waar wij nu over moeten nadenken. Binnenkort kunnen wij afgesloten worden van elektriciteit, telefoon en internetbereik. Dit betekent dat wij ook geen water en gas hebben.
Daarom zijn wij enkele dagen geleden begonnen om onze vluchtkoffers klaar te maken. Wij hebben gezorgd voor genoeg drinkwater, extra benzine in jerrycans, geroosterd brood, medicijnen en het klaar maken van alle documenten.
De plannen voor nu zijn om, zodra de oorlog komt, te vluchten naar het westen van Oekraïne. De oorlogsdreiging geldt voor nu alleen nog voor het midden en oosten van Oekraïne. We houden er rekening mee dat elk moment van de dag de oorlog uit kan breken. Maar tegelijkertijd geloven wij ook dat de Heere de oorlog kan tegen houden. Vanmorgen las ik nog de tekst uit 2 Kon. 6:16 en 17: ‘’En hij zeide: Vrees niet; want die bij ons zijn, zijn meer, dan die bij hen zijn. En Elisa bad, en zeide: HEERE, open toch zijn ogen, dat hij zie! En de HEERE opende de ogen van den jongen, dat hij zag; en ziet, de berg was vol vurige paarden en wagenen rondom Elisa.’’ Als Hij met ons is dan hebben wij niets te vrezen.
Reactie plaatsen
Reacties