Door mijn ziek zijn, de ziekenhuisopname van Andre en later de opname van mijzelf heb ik jullie nog niet kunnen vertellen over het jeugdkamp.
Van 2 augustus t/m 7 augustus ben ik op een christelijk jeugdkamp geweest. Dit jeugdkamp was in het berggebied “De Karpaten”, hier 800 km vandaan.
Samen met 100 Oekraïense jongeren heb ik deze reis van 14 uur gemaakt. Eerlijk gezegd zag ik best op tegen deze reis. Ik ben namelijk nog nooit op kamp geweest en dan nu ook nog eens met zoveel onbekende Oekraïense jongeren.
Maar de Heere mocht het kamp zegenen. Wat waren de gezamenlijke diensten, Bijbelstudies en gesprekken toch goed met elkaar. Ik heb door de kampweek verschillende mensen leren kennen.
Tijdens de kampweek stond ook het beklimmen van de hoogste berg van Oekraïne op het programma. De berg, Hoverla, met een hoogte van 2061m. Fysiek gezien zou ik deze klim niet kunnen maken. Nog maar enkele jaren terug slikte ik elke dag zware pijnstillers en had ik weinig kracht in mijn armen en benen. De dag voordat deze bergbeklimming op het programma stond, was ik in gesprek met de leider van het kamp. Ik vertelde hem over mijn lichamelijke problemen en vertelde hoe de Heere mij een half jaar geleden wonderlijk had genezen van kanker. (Een aantal dagen later, vertelde de leider mij eerlijk eerst niet te weten wat mij te adviseren, de berg beklimmen of beneden blijven) De leider antwoorde mij met de tekst uit Lukas 8:48b. ‘’Uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede. Na het gebed mocht ik geloven dat ik deze berg in het geloof zou kunnen beklimmen. Het was een tocht van bijna 4 uur klimmen tot de top. Het was zeker geen makkelijke tocht, maar als ik naar die hoge bergtoppen keek dan moest ik denken aan psalm 121:1 ‘’Ik hef mijn ogen op naar de bergen, van waar mijn hulp komen zal.” Gedurende de tocht mocht ik bidden om kracht. Na bijna 4 uur klimmen mocht ik de top bereiken. Zonder enkele pijn mocht ik de berg beklimmen. De Heere alle dank daarvoor. Voor mij een wonder, als ik terugkijk naar de afgelopen jaren. Voor veel mensen hield ik mijn lichamelijke pijn verborgen, slikte zware pijnbestrijding en ging altijd maar door. Vaak maakte ik mij zorgen, hoe het in de toekomst, met het nieuwe project, zou moeten met mijn lichamelijke zwakte en pijn. Doordat ik deze berg, door het geloof, mocht beklimmen en wist dat Hij mij kracht zou geven, heeft de Heere mij weer opnieuw mogen laten zien hoe belangrijk het is om Hem alleen te vertrouwen. En dus geen vertrouwen te stellen in medicijnen of artsen die zeggen hoeveel ik lichamelijk aan zou kunnen. Als de Heere mij deze bediening heeft gegeven, dan betekent het dat ik dit ook aan kan met de kracht, hulp en bijstand van Hem.
Deze getuigenis schrijf ik alleen tot eer van Hem.
Reactie plaatsen
Reacties