Alonka is de jongste in het familiehuis. Ze is door een hersentrauma gehandicapt geworden.
Wij zijn de Heere dankbaar dat Alonka bij ons mag wonen en haar ontwikkeling echt vooruit gaat. Toen Alonka een half jaar geleden bij ons kwam wonen, kon ze nog nauwelijks kruipen, zitten en speelgoed vasthouden. Nu een half jaar later, kan ze nu zelf gaan staan, zitten, spelen en hebben we haar eerste woordjes al mogen horen. Wat kan liefde van vader en moeder veel doen! We weten niet hoe ze zich verder zal ontwikkelen, maar elke stapje dat ze vooruit zet is voor ons grote dankbaarheid!
Reactie plaatsen
Reacties