God werkt in Oekraine

Gepubliceerd op 18 augustus 2018 om 16:45

“Stromen van zegen..”: We hebben het samen met een Oekraïens gezin gezongen, maar hebben het tot onze verwondering,  in onze vakantie hier, vooral ondervonden.

Stefanie vroeg ons een blog te maken met onze ervaringen, die meteen ook veel laten zien van het werk wat Stefanie mag doen. Op het eerste gezicht geen situatie om over naar huis te schrijven; als ze ’s avonds thuis komt lopen er regelmatig dronken mannen door haar straat en een dronken buurman met z’n zoon rond haar huis. Nee, bang is ze niet. Rustig maakt ze met allerlei mensen in haar omgeving contact. Ze durft onderdeel van haar omgeving te zijn. Of ze nu even een sok (een douche of wasmachine is er niet, dus het ziet er echt wat anders uit dan bij ons) aantrekt bij haar overbuurvrouw, medicijnen voor iemand gaat halen of op de markt een zigeuner jongetje tegenkomt, die omhelst, van oor tot oor straalt bij de herkenning en een pak babyvoeding voor zijn zusje koopt.

BEZOEKEN OP VRIJDAG: We hadden het voorrecht om veel mensen te ontmoeten in hun huizen omdat we in groepjes of met elkaar de gesponseerde pakketten brachten bij mensen of gezinnen die dat konden gebruiken. Voor ons lag de zegen in de ontmoeting met de mensen in hun woningen en omdat we van veel ontmoetingen kunnen zeggen; een ontmoeting van hart tot hart.

 Wat een gastvrijheid  hebben we ook ervaren in elk huis waar we kwamen. Wat stellen ze hun huis en hart open voor anderen en wat delen ze rijk van het weinige wat ze zelf hebben.  Ook geven ze wat ze krijgen weer door aan een ander gezin die het nog veel meer nodig heeft. En dat ze zo ook omgaan met geestelijke rijkdom die ze hebben ontvangen, laat het volgende verhaal zien:

We gingen naar Erzika. Stefanie heeft haar in het ziekenhuis ontmoet, haar toen een bijbel gegeven, waar ze ook belangstelling voor toonde. Later bezocht ze haar thuis. Ze heeft al eens geschreven hoe het flat eruit zag; oud, vies, veel ramen eruit, vuil in de gangen, kleding op hopen in de gangen, al lang geen stromend water en geen wc potten. Deze manier van leven te zien had haar erg geschokt, vooral omdat je niet weet hoe je hier helpen kunt. Erzika was toen bij een buurvrouw ingetrokken, zodat ze maar een vertrek hoefden te verwarmen. Deze buurvrouw was vaak dronken en had een slechte invloed op haar. Uit haar bijbel las ze niet meer. Wat waren we blij dat we haar nu weer in haar eigen huisje aantroffen en dat haar bijbel nog opengeslagen op haar bed lag. Staand of zittend op haar bed pasten we net in de kleine ruimte. Nee bij de buurvrouw konden we de boodschappen nu niet brengen; ze was dronken. “Niet goed voor de kinderen”; liet ze bezorgd weten. We lieten de tassen bij Erzika en zij zou ze later geven. Toen we ook een Johannesevangelie voor de buurvrouw gaven, zei ze: Dan lees ik het eerst zelf en dan geef ik het door. (Waren er maar meer mensen op die manier begerig. Ze zal niet door gehad hebben dat ditzelfde ook in haar bijbel stond.) Zelf zal ze heus blij geweest zijn met de boodschappen die ze kreeg, maar het meest verheugd toonde ze zich met de groot letterbijbel die ze van Stefanie kreeg. Wij hadden van verschillende deputaatschappen wat Russische lectuur meegekregen, zodat we haar ‘de Christenreis‘ konden geven. Ze vertelde dat ze nu liever weer hier woonde waar ze  in haar bijbel kon lezen. Ze paste nog wel elke dag op de kinderen van haar buurvrouw. Ze las hen dan ook voor uit de bijbel. Gelukkig hadden we ook een kinderbijbel bij ons, zodat ze daar nu ook uit voor kan lezen. Ontroerend; wat ze zelf nog maar net ontvangen had, was ze al aan het uitdelen. Zo wil de Heere dat toch? Inmiddels is Stefanie weer een keer bij Erzika geweest. Ze liet weten de groot letterbijbel en de Christenreis al helemaal uitgelezen te hebben. “In het begin begreep ik niet goed wat voor verhaal het was, maar later wel en kon ik niet meer stoppen met lezen; ik had het in twee en een halve dag uit. Ik wil allebei de boeken nog een keer gaan lezen.'' vertelde ze. Ook leest ze voor uit de kinderbijbel aan de kinderen van haar buurvrouw. Ze vertaalt het daarna in het Hongaars, omdat de kinderen dat beter begrijpen. Ze vinden de verhalen heel mooi.

….Wat houden wij onze materiele en geestelijke welvaart gemakkelijk voor onszelf. Welvaart leert niet delen…… Wat een lessen….En dan moet in de praktijk nog gaan blijken wat we er van geleerd hebben.

Boven in deze flat woonde een jonge moeder met vijf kleine kinderen. Kleden voor de ramen om de zon tegen te houden. In de donkere ruimte lag een baby zonder kleertjes op een kleed. Een klein jongetje liep zo rond.  Toch leek dit een blijde moeder en opgeruimd vertelde ze dat ze net de was had gedaan. Fijn om ook hier wat achter te kunnen laten met een Johannes evangelie. En wat een indrukken laten zij bij ons achter…Hopelijk zoveel dat we hen in het gebed niet vergeten. Gezellig liep ze , met twee kleine kinderen, al die trappen af met ons mee naar buiten om ons uit te zwaaien.

Gelukkig was Lajos (man van Victoria) met ons meegegaan en mogen we weten dat hij zich van God geroepen weet en daarom vaker naar deze flat gaat, wat mensen bezoekt en met jongeren contact probeert te krijgen.  Waar wij niet zouden weten waar te beginnen om aan de situatie van deze mensen iets te veranderen, weet God dat wel.

’s Avonds zouden we naar een gezin van de gemeente gaan. Youra, Viki, Rebekka,  Esther, Abigail en Stefanie. (Vernoemd naar Stefanie, die hier inmiddels vaker komt; Ja de gemeente is hier als een grote familie.) Toen we in de ochtend bij het gezin van de voorganger waren, vertelde zijn vrouw dat haar man naar dit gezin gegaan was. Ze hadden gebeld of hij voor hen wilde bidden omdat ze geen eten meer hadden.  Met verwondering zie je dan iets van Gods wonderlijke leiding: Toen ze hoorde dat wij er ’s avonds heen zouden gaan, zei ze: “O, dan is de verhoring al onderweg.” Als u zich afvraagt of zo’n  voorganger niet met middelen kan helpen, moet u weten dat zijn vrouw vertelde dat ze binnenkort waarschijnlijk op straat staan, omdat het huis wat ze huren aan iemand anders gegeven wordt.

We hadden het gezin van Youra ’s zondags in de gemeente al gezien, maar mochten nu in hun huis zijn. We ontmoetten betrokken ouders en vier lieve kinderen in een opgeruimd en schoon huis in een flat. Nee, ze konden ons geen stoel aanbieden, maar wat was het goed om tussen de bedden in de kamer in een  kring op de grond te zitten en met  elkaar te praten.  Hij hoopte van ons te kunnen leren hoe je de Bijbelse boodschap en opvoeding beter op de  kinderen kunt overbrengen. Wij leerden van hen waarschijnlijk  meer.  En wat onmisbaar en fijn dat Stefanie al zoveel kon vertalen. We hebben met elkaar gezongen (Er komen stromen van zegen in het Russisch en Nederlands tegelijk) en gebeden. Wijzend naar de tassen met inhoud, zei de vader: “Wat we gekregen hebben is fijn, maar dit is nog veel fijner. En dat terwijl ze die dag waarschijnlijk nog niet gegeten hadden. Gods Woord was voedsel voor hen. We zullen dit gezin niet snel vergeten: Het Woord verbindt.

Wordt vervolgd..

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.